Mobile Phone/موبائل فون

بخیالم 1995/96 بود اولین بار بلے موبائل فون گپ زدوم۔ وقتیکہ گپ زدہ رئي بودوم کم حیران شودوم کہ موبائل فون چتور بغیرِ تار کار دَدہ رئیہ۔ ازی پیش دہ فلما دیدہ بودوم۔ دہ مختلف اخبار ہا و میگزین ہا ام دہ بارے شی خاندہ بودوم مگہ استعمال نکدہ بودوم۔ موبائل فون او زمان مثلِ خشت وری کلان بود و یک اینٹینہ (Antenna) ام بلے سر شی بود۔
1997/98 وقتیکہ دہ Pakistan Press International کار کدو شروع کدوم موبائل فون او زمان تقریبن دہ پیشِ ہر جرنلسٹ بود۔ بخاطریکہ کلان بود دہ جیب نموشود ازوخاطر اکثر ازونا دہ یک بغلِ پتلون خو موبائل رہ سخت موکد و بیشتر جرنلسٹ ہا قصتن ای کار رہ موکد تا مردم رہ نشان بیدیہ کہ اونا یک قابل و مصروف جرنلسٹ استہ۔
موبائل فون او زمان بسیار دہ تیزی دہ بین مردم مقبول شودہ رئي بود۔ دہ علمدار روڈ ام تعدادِ موبائل زیاد شودہ رئي بود و بسیار زود یک سٹیٹس سیمبل جور شودہ رئي بود۔ نفرائیکہ پیسہ دشت اونا زود موبائل فون خریدو شروع کد تا مردم رہ نشان بیدیہ کہ اونا ام یک کلان و موتبر شخصیت استہ۔
ما دہ یاد مہ استہ۔ اکثر مردم او زمان موبائل فون رہ برای مختلف روانی مقاصد استعمال موکد۔ مثلن، یک رفیق مہ تازہ شیرنی خوری شی شودہ بود۔ خُسر شی اونا رہ دہ خانے خو اولین بار برای نان خوردو یعنی پائ وازی کوئ کدہ بود۔ بیگای شی از خانے خُسر رفتو پیشتر، اونا پیش یک رفیق مہ زاری کد کہ اونا رہ ایمشاؤ تقریبن ساعتای نو وقتِ نان خوردو بلے موبائل شی یک دفعہ ضرور زنگ دییہ تا بلے خانوارِ خُسر یک خوب مثبت اثر بوفتہ۔
شمو یقین کین، بعض مردم بیگاہ وقتیکہ از خانہ بور موشود چند نفرا رہ سرِ گلی (کوچہ) غئیدیکہ مینگرنید موبائل فون رہ از جیب خو بور موکد دوبارہ دہ خانہ زنگ میزد و دہ آوازِ بلند گپ موگوفت کہ از دکان بابے قربان ماس بیاروم یا نہ۔
غئیدیکہ دہ علمدار روڈ ہائ اسکول درس میددوم دہ اونجی ام بعض استادہا برای ازی کہ موبائل خو نشان بیدیہ رفیقای خو موگفت کہ فلان وقت اونا رہ دہ کلاس مِس کال بیدیہ تا بلے بچہای سکول یک خوب ایمپریشن بوفتہ۔
یک روز ، قد سینئر رفیقا دہ خانے یک معززِ قوم رفتہ بودی۔ اونا انتہائ دہ خوش اخلاقی تمام رہ دہ بئیٹک شند۔ بعد از سلام دعا، بلے مسائلِ قومی بلخصوص طلبای آزرہ گپ زدہ رئي بودی کہ بلے موبائل ازونا زنگ اماد۔ اونا معذرت خاستہ زنگ رہ گریفت۔ دہ زبانِ اردو بلے موبائل اونا گپ زدو شروع کد مگہ زود ازو نفر معذرت خاست کد کہ اونا فعلن دہ یک میٹنگ استہ و اونا رہ دوبارہ زنگ میزنہ۔ موبائل فون بند شود۔ مسئلے قوم دوبارہ شروع شود۔ چند منٹ بعد بلے موبائل ازونا دوبارہ زنگ اماد۔ اونا طرف موبائل خو توخ کد۔ زنگ رہ نگریفت۔ قت کد۔
“بوبخشین، سردار بوتانی زنگ ذدہ رئیہ،” اونا گوفت و طرفِ یک سينئر رفیق مہ اشارہ کدہ دوبارہ گوفت “شمو گپای خو جاری بیلین۔”
مسئلے قوم دوبارہ شروع شود۔ تقریبن یگو پنج شش منٹ بعد دروازے بئیٹک امند ٹخ ٹخ شود۔ ما فکر کدوم کہ شاید یگو چائ آوُوردہ باشہ مگہ چای نہ بود۔ یک نوجوان بچہ سلام کدہ داخل شود و گوفت “بابہ، سیکریٹری گورنر بلوچستان بلے ٹیلیفون خانہ زنگ زدہ رئیہ اونا دہ شمو کار درہ۔”
“بور بچیم، اونا رہ بوگی کہ ما فعلن قد جوانای قوم گپ زدہ رئیوم۔ وقتیکہ فارغ شودوم اونا رہ زنگ میزنوم،” اونا بچے خو دہ قراری گوفت۔
“خوب بابہ،” بچے شی گپ بابے خو گوش کدہ از خانہ برو بور شود۔
رفیقا دہ ای دوران حیران بود کہ چی کار شودہ رئیہ۔ مو برای چی امدے و ای معزز نفر قد ازمو چی کار کدہ رئیہ۔ ازی پیشتر کہ یگو دیگہ زنگ بلے موبائل ازونا بایہ رفیقا طرف سینئر رفیق اشارہ کد کہ گپا رہ زود ختم کنہ بخاطریکہ اکثر رفیقا ناراحتی احساس موکد۔
یک روز قد یک رفیق خو بلے کوچ کراچی رئي بودوم۔ نزدیکای کراچی بلے موبائل شی زنگ اماد۔ اونا نگریفت۔ دیگہ زنگ اماد اونا بسم نگریفت۔
“چرا زنگ رہ نمیگری – امکان درہ از خانہ باشہ،” گوفتوم۔
“یارہ، ۔۔۔ موبائل مہ کوہنہ ماڈل استہ اید دل مہ نموشہ کہ از جیب خو بور کنوم،” اونا دہ بیزاری گوفت۔
چند سال پیش، امینجی دہ یوکے یک روز قد رفیقا ہمرای یک سینئر، جہان دیدہ و فامیدہ درد مندِ قوم دہ یک لوکل کیفے شیشتہ بودی۔ اونا از یک دیگہ پیشرفت کشور امدہ بود۔ کلان کلان گپا، انٹرنیشنل و ریجنل پولیٹکس بلخصوص مسائل آزرہ زیر بحث شود۔ وقتیکہ گپا ختم شود، از رفتو پیش تمام رفیقا حسب عادت بلے موبائل فون فیس بوک یا ٹویٹر اکاؤنٹ خو توخ کدو شروع کد۔ دہ ای دوران خدا خبر او معزز نفر چرا زیرِ تاثیر رافت باید نمورافت مگہ رافت – از دان شی یک معصومانہ گپ بور شود “وقتیکہ دوبارہ واپس خانہ رافتو برای خو یک جدید موبائل فون میخروم۔” اونا ای گپ رہ ای قدر دہ معصومیت گوفت کہ خدائشی بلے شی رحم مہ اماد و زور آور شخصیت ازونا اچانک غڈمپس کدہ روی بروی مہ تاہ پرید۔
امینجی دہ یوکے یک چند دانہ بسیار خوب لوکل انگلش و ویلش رفیقا دروم۔ اونا تمام شی بلے خوب نوکریا استہ مگہ جدید موبائل استعمال نمونہ۔ وقتیکہ پرسان مونوم چرا؟ موگیہ ضرورت ندروم۔ یک رفیق مہ دہ کارڈیف یونیورسٹی درس میدیہ۔ خانے شی از یونیورسٹی دور بلے سرسبز کوہ استہ۔ از مینے اولی شی آوِ چشمہ مورہ۔ اونا ہمیشہ دہ یونیورس بلے سائیکل مورہ۔ ہفتے یک روز دہ فرانس درس میدیہ مگہ بلے جہاز نمورہ – بلے ٹرین مورہ – موگیہ جہاز فضا (ہوا) رہ آلودہ مونہ۔
دہ اینجی بیشتر مردم خود خو رہ از ای فکرہا آزاد کدہ کہ مردم دہ بارے ازونا چی فکر مونہ۔ اونا ہر او کار رہ مونہ کہ دہ مطابق فکر ازونا درست استہ و یگو خود نمای کارہا از خاطرِ مردم نمونہ۔